កសិដ្ឋានចិញ្ចឹមវារីវប្បកម្មនៅកម្ពុជា
ជលផលចាប់ក្នុងទឹកគឺជាចំណុចកណ្តាលសម្រាប់ការចិញ្ចឹមជីវិត និងសន្តិសុខស្បៀងនៅកម្ពុជា ប៉ុន្តែកំពុងស្ថិតក្រោមការគំរាមកំហែងពីការកើនឡើងនៃសម្ពាធមនុស្សសត្វ។ វារីវប្បកម្មត្រូវបានពង្រឹងនៅក្នុងសុន្ទរកថាគោលនយោបាយអភិវឌ្ឍន៍កម្ពុជាថាមានតួនាទីសំខាន់ក្នុងការបំពេញតម្រូវការត្រី និងការផ្តល់ការងារនៅជនបទ ប៉ុន្តែមិនទាន់បានរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ចំពោះលទ្ធផលទាំងនេះនៅឡើយ។ បញ្ហាចម្បងដែលត្រូវបានសម្គាល់គឺ៖
(i) វិស័យកសិដ្ឋានចិញ្ចឹមត្រីនៅកម្ពុជា រួមមានកសិដ្ឋានជាលក្ខណៈគ្រួសារតូចៗភាគច្រើនដែលចិញ្ចឹមប្រភេទត្រីស៊ីសាច់ ឬត្រីង៉ែត ដោយប្រើធាតុចូលផ្ទាល់នៃ "ត្រីសំរាម" ដែលប្រមូលផលពីព្រៃ។
(ii) គ្រាប់ពូជត្រី និងចំណីគ្រាប់ភាគច្រើនត្រូវបាននាំចូល ហើយអ្នកផលិតក្នុងស្រុកនៃធាតុចូលទាំងនេះតស៊ូដើម្បីប្រកួតប្រជែង។
(iii) ត្រីដែលចិញ្ចឹមក្នុងប្រទេសកម្ពុជាភាគច្រើនត្រូវបានលក់បន្តផ្ទាល់។ ត្រីកសិដ្ឋានមានតម្លៃថ្លៃជាងប្រភេទត្រីសំខាន់ៗដែលប្រមូលផលពីជលផលក្នុងស្រុក ហើយតស៊ូប្រកួតប្រជែងជាមួយត្រីចិញ្ចឹមនាំចូល។
(iv) ការចាប់ជលផលផ្តល់ការងារដល់មនុស្សច្រើនជាងការចិញ្ចឹមវារីវប្បកម្មច្រើនដង។
(v) កន្លែងសម្រាប់វារីវប្បកម្មមានកំណត់ ដោយសារទីតាំងតិចតួចមានទាំងទឹកមានអាយុច្រើនឆ្នាំ និងការការពារពីទឹកជំនន់។
វារីវប្បកម្មអាចចូលរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ក្នុងជីវភាពរស់នៅ ជារឿយៗជាសកម្មភាពចិញ្ចឹមជីវិតបន្ថែម ឬជំនួស ជាពិសេសនៅក្នុងតំបន់ដែលអាចមានឱកាសនេសាទតិចជាងមុន។ ក្រោមការគាំទ្រកម្មវិធី EU CAPFISH ដល់កម្ពុជា CAPFISH Aqua សហការជាមួយ FiA ដើម្បីស្វែងរកដំណោះស្រាយ និងឱកាសសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍន៍វារីវប្បកម្មប្រកបដោយនិរន្តរភាព។ មូលដ្ឋានទិន្នន័យមួយចំនួនត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីត្រួតពិនិត្យវិស័យនេះ ហើយត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅទីនេះ។